வென்னிலாவின் தேரில் ஏறி காதல் தெய்வம் நேரில் வந்தாலே
மானமுள்ள ஊமை போல தானம் கேட்க கூசி நின்றேனே
முகம் கண்டு முகம் கண்டா நேசம் கொண்டேன்
அவள் நிழல் கண்டு நிழல் கண்டே நான் பாசம் கொண்டேன்
வென்னிலாவின் தேரில் ஏறி காதல் தெய்வம் நேரில் வந்தாலே
அட கைநீட்டும் தம்பியே எனை கட்டி வைத்தாள் அன்னையே
நீ வெட்டினாலும் நீரை வார்க்கும் இந்தப் பாறையே
அட கைநீட்டும் தம்பியே எனை கட்டி வைத்தாள் அன்னையே
நீ வெட்டினாலும் நீரை வார்க்கும் இந்தப் பாறையே
முகம் கண்டு முகம் கண்டா நேசம் கொண்டேன்
அவள் நிழல் கண்டு நிழல் கண்டே நான் பாசம் கொண்டேன்
வென்னிலாவின் தேரில் ஏறி காதல் தெய்வம் நேரில் வந்தாலே
கால் அழகு மேல் அழகு கண் பொங்கக் கண்டேன்
அவள் நூல் அவிழும் இடை அழகை நோகாமல் தின்றேன்
கத்திமூக்கில் காதல் நெஞ்சை காயம் செய்து மாயம் செய்தாளே
அட கைநீட்டும் தம்பியே எனை கட்டி வைத்தாள் அன்னையே
நீ வெட்டினாலும் நீரை வார்க்கும் இந்தப் பாறையே
அவள் சிக்கெடுக்கும் கூந்தலுக்கு சீப்பாக இருப்பேன்
இல்லை செந்தாமரை பாதத்தில் செருப்பாக பிறப்பேன்
அண்டமெல்லாம் விண்டு போகும் கொண்ட காதல் கொள்கை மாறாது
அட கைநீட்டும் தம்பியே எனை கட்டி வைத்தாள் அன்னையே
நீ வெட்டினாலும் நீரை வார்க்கும் இந்தப் பாறையே
Sunday, June 6, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment